Wojna roku 1920

Wojna roku 1920"" widziana oczami dowódcy legendarnej 10 Dywizji Piechoty to obraz szczególny. Sam będąc doświadczonym oficerem Żeligowski stara się wyjaśnić motywy swoich działań oraz konsekwencje, czasami negatywne, rozkazów które otrzymywał. Książka zawiera liczne uwagi zarówno pod adresem szeregowych żołnierzy jak i oficerów dając świadectwo głębokiej znajomości praktycznej strony wojny.Lucjan Żeligowski (1865-1947) - generał major armii imperium rosyjskiego, w Wojsku Polskim: gen. ppor. (1920), gen. por. (1921), gen. broni (1923); od czerwca 1919 r. do września 1920 r. dowódca 4 Dywizji Strzelców Polskich przeformowanej w 10 Dywizję Piechoty, a czasowo także dowódca Grupy Operacyjnej; 9 października 1920 r. pozorując bunt dowodzonej przez siebie Dywizji Piechoty Litewsko-Białoruskiej zajął Wilno opanowane wówczas przez Litwinów, dowódca wojsk Litwy Środkowej, później inspektor armii Warszawa i organizator Centrum Wyższych Studiów Wojskowych dla generałów i pułkowników oraz przewodniczący Sądu Honorowego dla Generałów, w latach 1925-1926 minister spraw wojskowych; od 1927 roku w stanie spoczynku. W latach 1935-1939 poseł na Sejm. Po upadku Polski przedostał się do Francji a następnie do Wielkiej Brytanii gdzie zmarł.