Wojsko serdecznych nowo rekrutowanych na większą chwałę Boską afektów

Wojsko serdecznych nowo rekrutowanych na większą chwałę Boską afektów Hieronima Falęckiego (1678-1756) – dzieło unieśmiertelnione, a zarazem skazane na banicję ze świata literatury jednym prześmiewczym gestem Ignacego Krasickiego. W swojej epoce cieszyło się uznaniem, aby następnie stać się symbolem saskiego obskurantyzmu i ciemnoty. Teraz wraca, aby upomnieć się o należne mu miejsce. Jakie? Tu ipse, Lector benevole, diiudices. [Osądź sam, miły Czytelniku] Już był wyciskał talerze i szklanki, pękły i kufle na łbach hartowanych, porwał natychmiast książkę zza firanki: Wojsko afektów zarekrutowanych. Nią się zakłada, pędzi poza szranki rycerzów długą bitwą zmordowanych. Tak niegdyś sławny mocarz Palestyny oślą paszczęką gromił Filistyny. I. Krasicki, Monachomachia, Pieśń V, w. 33-40