Wspomnienia z różnych pobojowisk

Wszyscy zdajemy sobie sprawę z powagi położenia. Nastrój w sztabie Brygady poważny. Telefoniczna łączność funkcjonuje słabo. Radiowe meldunki od O.W. 21 Ułanów są złe. Pułk ma bardzo duże straty i cofa się z Wilkowiecka na m. Mokra. Tu organizuje się dorywczo obronnie, obsadzając zabudowania. Jedynie na wysokim kamiennym wzgórzu pod Wilkowieckiem pozostaje szwadron por. Kantora (263). Broni się zażarcie odrzucając pierwsze fale niemieckich czołgów, które nie mogąc zdobyć wzgórza obchodzą go poza zasięgiem jego broni, kierując się na wielką polaną trzech wsi Mokra. Za ustępującym 21. Ułanów, czołgi npla obchodzą również broniące się pozostałe pododdziały 21. Ułanów. O godz. 7.00 grupa około 16 czołgów dochodzi do stanowisk 2. baterii 2-go DAK. Ta bateria i będące w jej osłonie 4 Szwadron 12. Ułanów (przydzielony do O.W. 21 U.) rozbijają siedem czołgów. Te czołgi palą się, reszta wycofuje się. Szczególnie skuteczny jest ogień na wprost naszej baterii.