Wykładniki instrumentalno-sposobowe a struktura semantyczna zdania

Przedmiotem opracowania jest charakterystyka semantyczno-składniowa wyrażeń nazywających sposób wykonywania czynności. Prowadzona analiza ma charakter kontrastywny i dotyczy podobieństw oraz różnic w zakresie funkcjonowania wykładników instrumentalno-sposobowych w języku polskim i francuskim, tak w warstwie formalno-powierzchniowej, jak i z punktu widzenia roli pełnionej przez tego typu wyrażenia w strukturze semantycznej zdania. Opierając swoją analizę na przykładach korpusowych, autorka poddaje weryfikacji hipotezę zakładającą, że wyrażenia, które tradycyjnie traktuje się jako uzupełnienie treści predykatu głównego, mogą w wielu przypadkach pełnić rolę predykatów centralnych, zaś czasowniki, które w tego typu strukturach im towarzyszą, mają funkcję podporową.