Zapobieganie przestępczości powrotnej w dozorach probacyjnych

Przedstawiona do recenzji monografia () odwołuje się w swojej warstwie teoretycznej do idei resocjalizacji opartej na faktach, w której znaczącym elementem jest model R-N-R, tworzący ramy racjonalnego postępowania resocjalizacyjnego, zorientowanego na ograniczenie przyszłych zachowań przestępczych.
Na podstawie zgromadzonego materiału empirycznego Autor wykazał, że profilowanie skazanych do grup ryzyka przestępczości powrotnej dokonane przez kuratorów z użyciem kryteriów formalnoprawnych istotnie różni się od kwalifikowania dozorowanych dokonanego na podstawie statycznych i dynamicznych czynników ryzyka opartych na indywidualnej predykcji kryminologicznej z wykorzystaniem skali prognostycznej.
Autor wykazał, że badani kuratorzy sądowi opowiadają się za wychowawczo-kontrolnym modelem wykonywania dozoru, stwarzającym szansę na reintegrację i readaptację społeczną skazanych. Ponadto wykazał, że badani kuratorzy zawodowi oraz społeczni nie różnią się zasadniczo w zakresie stosowanych form, metod, technik oraz środków pracy z osobami dozorowanymi, co przemawia za utrzymaniem mieszanego systemu kurateli dla dorosłych.
Prof. Andrzej Węgliński jest przykładem naukowca, który prowadząc badania nie zapomina o warstwie aksjologicznej prezentuje przekonania prawdziwego pedagoga resocjalizacyjnego, który swoją pracę rozumie jako urzeczywistnianie wartości, przede wszystkim wartości humanistycznych. Przekazywane przez Autora treści są więc istotne nie tylko dla kuratorów sądowych, ale również dla wszystkich zainteresowanych problematyką resocjalizacji i readaptacji społecznej dorosłych przestępców.
Chcę jeszcze raz zwrócić uwagę na walory przygotowywanej publikacji, która może być wzorem dla początkujących badaczy, wzorem obrazującym, jak sprawnie łączyć warstwę teoretyczną z warstwą empiryczną i jak otrzymane wyniki badań mogą służyć praktyce.
dr hab. Irena Mudrecka, prof. UO
(z recenzji wydawniczej)