Zbyt głośna historyczność.

Zbyt głośna historyczność opisuje poszukiwania użytecznej przeszłości prowadzone przez mieszkańców postsocjalistycznej Azji Wewnętrznej. Autor, traktując historię jako politykę skierowaną ku przeszłości, analizuje jej użycia na poziomie państwa, społeczności lokalnej i na poziomie rodzinnym. Wiele uwagi zostało poświęcone praktycznym formom funkcjonowania przeszłości wykraczającym poza tradycyjną historiografię i politykę historyczną, a także poza instytucje ją reprodukujące: szkoły, muzea, uniwersytety. Bogaty materiał etnograficzny odsłonił oddolne i pozatekstualne praktyki związane z wizualnym, cielesnym, materialnym i rytualnym wymiarem użytkowania przeszłości. Czytelnik może zatem dowiedzieć się, dlaczego syberyjscy buddyści widzą w Putinie kobietę, po co ałtajscy szamani walczą z archeologami, a duchy ofiar komunizmu w Mongolii domagają się upamiętnienia. Antropologiczna perspektywa wykorzystana w książce do wyjaśnienia procesów społecznych zachodzących na Syberii, w Mongolii czy na chińskich peryferiach, może także zostać wykorzystana do zrozumienia rzeczywistości otaczającej czytelnika.