Zielony / verde Poezja latynoamerykańska I połowa XX wieku antologia + Zielony / verde Poezja latyno

Komplet 4 książek Zielony verde Poezja latynoamerykańska I połowa XX wieku antologia oraz Zielony verde Poezja latynoamerykańska II połowa XX wieku antologia Wiek XX był okresem szczególnym dla literatury światowej. Epoka „-izmów” pozwoliła patrzeć nam na świat innymi oczami, docenić to, co minione i pokładać nadzieję w tym, co nowe i będące w nieustanej zmianie. Także dla literatur latynoamerykańskich był to okres szczególny. Dotąd mało znana i niedoceniana w Europie wkroczyła dziarsko na europejskie literackie salony dając się nie tylko poznać i zrozumieć, ale i oddziałując silnie na całą literaturę światową. Modernizm, który dzięki Rubénowi Darío stał się wiodącą estetyką przełomu wieku XIX i XX, a nie tylko przejawem buntu młodych i odwrócenia się od starej estetyki romantyzmu, rozpoczął triumfalny marsz po Nowym Świecie dając możliwość poszukiwania nowych form poetyckiej wypowiedzi i tematów, które odległe były romantyzmowi. Wiek XX potwierdził ważność literatury i jej zdolność do kształtowania i kreowania rzeczywistości bez konieczności rezygnacji z osobistej wypowiedzi i odkrywania własnych doświadczeń. To okres wielkich indywidualności i wielkich przemian. Nowy Świat zyskał nowy wymiar, a niezliczone głosy płynące z amerykańskiego kontynentu brzmiały coraz mocniej i głośniej. Tym głosom poświęcamy kolejne nasze spotkanie z literaturami Ameryki Łacińskiej. Błękitny / azul Poezja latynoamerykańskiego modernizmu antologia Modernizm literacki języka hiszpańskiego był syntezą poetyk parnasizmu i symbolizmu. Z parnasizmu pochodzi koncepcja poezji rozumianej jako „marmurowy blok”, czego wyrazem była formalna doskonałość, czy bardziej dążenie do doskonałości, egzotyczna tematyka utworów poetyckich oraz akcentowanie wartości zmysłowych jako tych, które mają wyznaczyć granice poznania i rozumienia rzeczywistości. Z poetyki symbolizmu pochodzi natomiast koncepcja mówiąca, iż sztuka powinna sama z siebie (i przez siebie) sugerować odbiorcy (czytelnikowi), poprzez określone symbole oraz ich układ w utworze, jakie wartości treściowe są przekazywane oraz jakiej sfery uczuć one dotyczą oraz poszukiwanie rytmicznych „efektów” w swoistej melodycznej zmienności, dzięki której struktura wiersza ulega zmianie stając się wolną kompozycją. Czerwony/rojo poezja latynoamerykańskiego surrealizmu antologia W Ameryce Łacińskiej do roku 1924 prym wiódł modernizm i nieśmiało pojawiały się pierwsze estetyki awangardy literackiej, przede wszystkim symbolizm i kreacjonizm. Z Francji do Nowego Świata dotarł La Révolution Surréaliste, a w ślad za nim sam André Breton czy Antonin Artaud . I co dla Ameryki Łacińskiej bardzo szybko do Europy zaczął napływać surrealizm jakby zmieniony, obdarzony nowymi cechami, akcentujący latynoamerykański sposób myślenia. Począwszy od wielkich przedstawicieli literatur latynoamerykańskich jak Julio Cortázar, Octavio Paz, Alejo Carpentier po Pabla Nerudę, Wilfreda Lama, Vicente Huidobro, Angela Cruchagę, Rosamela del Valle, Braulia Arenasa, Gonzala Rojasa, Teófila Cida, Jorge Cáceresa, Enrique Gómeza Correa, Humberta Díaz Casanuevę, Carlosa Latorre, Julia Llinása, Francisca Madariagę, Olgę Orozco, Césara Moro, Alda Pellegriniego, Emilia Westphalena, Oliveria Girondo, Pabla de Rokhę, Enrique Moline i Alejandrę Pizarnik, wszyscy oni oddali hołd Europie i dali jej w darze latynoamerykańską wersję surrealizmu.