Opis
W XX wieku przestępczość zorganizowana stała się jednym z najniebezpieczniejszych fenomenów przestępczych, a zarazem jednym z najpoważniejszych wyzwań dla współczesnego prawa karnego. Jednak zjawisko organizowania się ludzi w celu popełnienia wspólnie przestępstwa ma długą historię, podobnie jak regulacje prawne służące zwalczaniu takich zjawisk. Autorka podejmuje próbę ukazania rozwoju prawnokarnych sposobów rekacji na zorganizowane zjawiska przestępcze w XIX i XX wieku na ziemiach polskich (pod rządami kodyfikacji zaborcznych, w pierwszym polskim kodeksie karnym z 1932 roku oraz po drugiej wojnie światowej), przedstawiając w tle rozwój zorganizowanych form przestępczości o charakterze politycznym w ówczesnej Europie. Analiza ewolucji prawa karnego w podejściu do problemu zorganizowanej aktywności przestępczej prowadzi do interesujących wniosków na temat rozwoju prawa karnego w omawianym okresie, a także ujawnia pojawiające się w ostatnich latach tendencje do kontrowersyjnego upraszczania zasad odpowiedzialności karnej w przypadku sprawców przynależących do struktur przestępczych, a tym samym powracania do rozwiązań charakteryzujących prawo karne na przełomie XVIII i XIX wieku.